งานของเขา คือนับลมหายใจสุดท้ายของคนที่กำลังจะตาย
1️⃣ วันแรก - การเริ่มต้น
ศร ได้งานใหม่จากโฆษณาในหนังสือพิมพ์ "รับสมัครคนนับลมหายใจสุดท้าย เงินเดือนดี ไม่ต้องมีประสบการณ์"
เขาไปสมัครที่อาคารเก่าไม้ผุ
"งานนี้ทำอะไรครับ?" เขาถาม
หญิงแก่หน้าโต๊ะตอบ "นับลมหายใจสุดท้ายของคนที่กำลังจะตาย แล้วบอกเขาว่าเหลืออีกกี่ลม"
"แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าลมไหนเป็นลมสุดท้าย?"
"คุณจะรู้เอง" หญิงแก่ยิ้มลึกลับ "แต่ห้ามบอกตัวเองว่าเหลือกี่ลม"
2️⃣ วันที่สอง - งานแรก
ศร เดินเข้าโรงพยาบาล ไปหาคนไข้คนแรกชายแก่นอนหายใจรวยริน เหมือนเปลวเทียนใกล้สิ้นแสง
ศร เขานั่งข้างเตียง เริ่มนับ "1... 2... 3..."
พอถึง 47 เขารู้สึกว่า ลมลูกที่ 48 จะเป็นลมสุดท้าย
"คุณลุงครับ เหลือลมหายใจอีก 1 ลูก"
ชายแก่ลืมตาขึ้น "จริงเหรอ?"
"จริงครับ"
ชายแก่ยิ้ม "งั้นฉันจะใช้ลมสุดท้ายพูดว่า... ขอบคุณ"
เขาหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูด "ขอบคุณ" แล้วจากไป
ศรสัมผัสถึงบางสิ่งที่เขาไม่เคยรู้จักมาก่อน
ความสงบที่ไม่ได้มาจากการมีชีวิต แต่อยู่ในวาระสุดท้ายของมัน
3️⃣ วันที่สาม - คำถามแรก
ศร ไปหาคนไข้คนที่สองหญิงวัยกลางคนที่ป่วยเป็นมะเร็ง
"คุณเหลือลมหายใจอีก 23 ลูก"
"แล้วฉันจะทำอะไรได้บ้างใน 23 ลม?" ศรไม่เคยเจอใครตั้งคำถามเช่นนี้มาก่อน
"ไม่รู้ครับ"
"ช่วยคิดดูหน่อย 23 ลม จะทำอะไรได้บ้าง?"
ศร คิด "อาจจะ... นึกถึงคนที่รัก?"
หญิงคนนั้นหลับตา ใช้ 23 ลมคิดถึงลูกสาว
ลมที่ 23 เธอพูดว่า "รัก" แล้วสิ้นลม
ศร เริ่มสงสัย ทำไมคนที่รู้ว่าจะตาย กลับดูสงบ?
4️⃣ วันที่สี่ - การค้นพบ
ศร ไปหาคนไข้คนที่สามเด็กชายอายุ 8 ขวบ
"หนูเหลือลมหายใจอีก 156 ลูก"
เด็กชายมองเขาด้วยดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยความอยากรู้
"เป็นไปได้เหรอ? นับได้ 156 ลม?"
ศร พยักหน้า
"งั้นช่วยนับให้หนูฟังหน่อย หนูอยากรู้ว่าแต่ละลมเป็นยังไง"
ศร เริ่มนับ "1... 2... 3..." พอถึงลม 50 เด็กหยุดเขา
"พี่ครับ ลม 1 กับลม 50 ต่างกันยังไง?"
ศร หยุดคิด "ไม่ต่างกันเลย"
"งั้นทำไมต้องนับ?"
ศร ตอบไม่ได้
เด็กยิ้ม "หนูจะไม่นับแล้ว หนูจะใช้ลมแต่ละลมอย่างเต็มที่"
เด็กชายจากไปพร้อมรอยยิ้ม เหมือนเขาได้เข้าใจบางสิ่งลึกซึ้งเกินคำพูด
5️⃣ วันที่ห้า - วิกฤตครั้งแรก
เมื่อกลับถึงบ้าน ศรลองนั่งเงียบๆ แล้วเริ่มนับลมหายใจของตัวเอง...
"1... 2... 3..." แต่เขานับไม่จบ เพราะยังไม่ตาย
"ถ้าฉันไม่รู้ว่าเหลือกี่ลม ฉันจะใช้ชีวิตยังไง?"
เขาเริ่มใส่ใจลมหายใจแต่ละลูกครั้งแรกในชีวิต
ลมหายใจเข้า... ออก... เข้า... ออก...เขารู้สึกเหมือนมีชีวิตอยู่จริงๆ ครั้งแรก
6️⃣ วันที่หก - ลูกค้าพิเศษ
ศร ไปหาคนไข้คนที่สี่ชายวัยกลางคนที่ยังแข็งแรงดี
"ผมเหลือลมหายใจอีกกี่ลูกครับ?"
ศร งง "คุณไม่ได้ป่วยหนักนี่ครับ"
"ผมรู้ แต่ผมอยากรู้ว่าเหลือกี่ลม"
ศร พยายามนับ แต่เห็นแต่ความมืด
"ผมมองไม่เห็นครับ"
"ทำไม?"
"เพราะคุณยังไม่อยู่ในวาระสุดท้าย ตัวเลขจึงยังไม่ปรากฏ มันเผยตัวออกมาก็ต่อเมื่อเราเข้าใกล้ความจริงเท่านั้น"
"แล้วตอนนี้ผมควรทำอะไร?"
ศร คิดถึงเด็กชาย "อย่านับ แค่หายใจ"
7️⃣ วันที่เจ็ด - ความจริงครั้งแรก
ศร เจอคนไข้ที่แปลก หญิงแก่ที่กำลังจะตาย แต่เธอกำลังหัวเราะ
"คุณเหลือลมหายใจอีก 7 ลูก"
"ดีแล้ว"
"ทำไมดีครับ?"
"เพราะฉันเคยหายใจแค่เพื่ออยู่รอด... แต่ไม่เคยใช้ลมหายใจเพื่อมีชีวิตเลย"
"คือยังไงครับ?"
"หายใจด้วยความขอบคุณ ไม่ใช่หายใจทิ้งเปล่า"
เธอใช้ลม 7 ลูกสุดท้าย หายใจพร้อมกับยิ้ม
ศร เริ่มเข้าใจว่า การตายไม่ใช่การสิ้นสุด แต่เป็นการหายใจอย่างสมบูรณ์ที่สุด
8️⃣ วันที่แปด - การทดสอบ
ศร เจอสถานการณ์ที่ไม่เคยเจอ เจ้านายเก่าของเขากำลังจะตาย
"คุณเหลือลมหายใจอีก 12 ลูก"
"12 ลูก... น้อยจัง"
"ครับ"
"ฉันใช้ชีวิตผิดมาตลอดเลย หายใจเพื่อทำงาน ทำงานเพื่อหายใจ ไม่เคยหายใจเพื่อมีชีวิต"
"ตอนนี้ยังไม่สายครับ"
เจ้านายใช้ 12 ลมสุดท้าย สำนึกขอโทษคนที่เขาเคยบีบคั้น
ลมสุดท้าย เขาพูดว่า "ขอโทษ...ที่ไม่เคยมีชีวิตจริงๆ"
9️⃣ วันที่เก้า - คำถามใหญ่
ศร นั่งคนเดียวที่บ้าน เขาโทรหาหญิงแก่ที่รับสมัครงาน
"ผมอยากถามอะไร"
"ถามเลย" หญิงชราตอบปลายสาย
"ทำไมต้องบอกคนอื่นว่าเหลือกี่ลม แต่ห้ามบอกตัวเอง?"
เงียบนาน...
"เพราะคนอื่นรู้ก็จะใช้ลมที่เหลือให้ดีที่สุด แต่ถ้าเธอรู้ เธอจะใช้ชีวิตเพื่อรอความตาย"
"แล้วทำไมผมต้องทำงานนี้?"
"เพื่อให้เธอเรียนรู้ว่า ทุกลมหายใจมีค่าเท่ากัน"
🔟 วันที่สิบ - การเปิดเผย
ศรเจอผู้ป่วยคนสุดท้าย ชายคนหนึ่งที่ดูคุ้นตาราวกับเคยพบกันในความฝัน
"คุณเหลือลมหายใจอีก... "
ศร หยุด เขาไม่เห็นตัวเลข
"อีกกี่ลูกครับ?"
"ผมมองไม่เห็น"
"ทำไม?"
ศร มองดูใกล้ๆ คนไข้คนนี้ คือ ตัวเขาเอง
"เพราะผมคือคุณ"
"หมายความว่าไง?"
"ฉันคือผู้ที่กำลังจะจางหาย และคือผู้ที่มาเฝ้ามองการหายไปของตัวเอง"
"แล้วเหลือกี่ลม?"
"ไม่รู้ และไม่ต้องรู้"
1️⃣1️⃣ วันที่สิบเอ็ด - การจบงาน
ศร กลับไปหาหญิงแก่
"ผมจะลาออก"
"ทำไม?"
"เพราะผมเข้าใจแล้ว"
"เข้าใจอะไร?"
"ผมไม่ได้เป็นคนนับลมหายใจสุดท้าย ผมเป็นคนที่สอนให้ใช้ลมหายใจอย่างมีค่า"
"แล้วจะไปทำอะไร?"
"ผมจะไปสอนคนที่ยังไม่ตาย ให้หายใจเหมือนคนที่กำลังจะตาย"
1️⃣2️⃣ วันที่สิบสอง - งานใหม่
ศร เปิดคลาส "การหายใจเหมือนลมสุดท้าย"
วันแรกมีคนมา 3 คน
"วันนี้เราจะฝึกหายใจเหมือนกับว่า เป็นลมหายใจสุดท้ายของชีวิต"
"แล้วจะเกิดอะไรขึ้น?" คนหนึ่งถาม
"คุณจะเห็นว่า ลมหายใจที่คุณใช้มาตลอด ล้วนแต่เป็นของขวัญ"
ทุกคนหายใจลึกๆ เหมือนเป็นครั้งแรกในชีวิต
1️⃣3️⃣ วันที่สิบสาม - การแพร่กระจาย
หลายเดือนผ่านไป คลาสของ ศร คนเต็ม
ทุกคนที่มาเรียน เปลี่ยนไป
พวกเขาเริ่มใช้ชีวิตเหมือนคนที่รู้ว่า ลมหายใจไม่ใช่สิ่งธรรมดา
มีคนถาม "ครูครับ แล้วครูเหลือลมหายใจอีกกี่ลม?"
ศร ยิ้ม "ฉันไม่รู้ และนั่นแหละคือเหตุผลที่ฉันใช้ลมแต่ละลมเต็มที่"
🛣️ วันสุดท้าย - การกลับไป
ศร แก่แล้ว กำลังจะตาย เขานอนบนเตียงโรงพยาบาล
มีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามา "คุณเหลือลมหายใจอีก 5 ลม"
ศร ยิ้ม "คุณคือใคร?"
"ผมทำงานเดียวกับคุณ เป็นคนนับลมหายใจสุดท้าย"
"งั้นคุณรู้แล้วใช่มั้ย?"
"รู้อะไรครับ?"
ศรหายใจเข้าอย่างช้าๆ แล้วพูดว่า "เราไม่ได้..."
ลมหายใจที่สอง: "นับลมหายใจ..."
ลมหายใจที่สาม: "เราสอนให้..."
ลมหายใจที่สี่: "หายใจอย่างมีชีวิต..."
ลมหายใจที่ห้า: "ขอบคุณ"
ศร จากไป
ชายหนุ่มเข้าใจแล้ว เขาไม่ได้เป็นคนนับลมหายใจสุดท้าย
เขาเป็นคนที่สอนให้คนอื่นเห็นค่าของลมหายใจ
...
ณ วันนี้ ทุกคนที่อ่านเรื่องนี้กำลังหายใจอยู่แต่ไม่รู้ว่าเหลืออีกกี่ลม
ดังนั้น...ลมหายใจที่คุณกำลังหายใจอยู่ตอนนี้อาจเป็นลมสุดท้ายหรืออาจไม่ใช่ แต่ไม่ว่าจะเป็นลมไหนมันล้วนมีค่าเท่ากัน
เพราะมันคือลมหายใจที่เกิดขึ้นตอนนี้ และ "เดี๋ยวนี้" คือสิ่งเดียวที่เราแน่ใจว่ามีจริง
(หายใจลึกๆ... นี่อาจเป็นลมแรกของชีวิตใหม่)
.
#นิทานใจ_NithanJai
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น