1. วันธรรมดาที่ไม่มีวันหวนกลับ
วันที่เราคิดว่าแสนธรรมดา วันที่เรานั่งกินข้าวด้วยกันโดย
ไม่คิดอะไรมาก วันที่เราบอกลาแบบรีบๆ แล้วเดินแยกย้ายกันกลับบ้าน เราไม่รู้เลยว่านั่นคือวันสุดท้ายที่เราจะได้เห็นรอยยิ้มของกันและกันอีกแล้ว และพอเวลาผ่านไป วันนั้นก็กลายเป็นเพียงภาพในความทรงจำที่ไม่มีวันย้อนกลับมาอีกเลย
2. คำว่าไว้ค่อยเจอกันที่ไม่มีวันมาถึง
หลายครั้งที่เราพูดคำนี้ออกไปอย่างไม่ใส่ใจเพราะเชื่อว่าจะมีวันนั้นอีก แต่บางคนจากไปโดยไม่มีโอกาสได้กลับมาอีกแล้ว และคำสัญญาง่ายๆ นั้นก็กลายเป็นความเจ็บปวดที่ตามหลอกเราทุกครั้งที่คิดถึง เพราะไม่มีวันไหนอีกแล้วที่เราจะได้เจอกันเหมือนเดิม
3. รูปถ่ายธรรมดาที่กลายเป็นของล้ำค่า
ภาพที่เราเคยถ่ายเล่นๆในวันที่ไม่มีอะไรพิเศษ จะกลายเป็นสิ่งเดียวที่เหลืออยู่ให้เราเปิดดูซ้ำแล้วซ้ำอีกในวันที่ไม่มีโอกาสได้ยืนข้างเขาอีกต่อไป มันกลายเป็นหลักฐานว่าครั้งหนึ่งเราเคยยืนอยู่ตรงนั้นด้วยกันจริงๆ และทุกครั้งที่มอง มันก็ทั้งอบอุ่น
และเจ็บปวดไปพร้อมกันเสมอ
4. คนที่มาเพื่อเปลี่ยนเราไม่ได้มาเพื่ออยู่ตลอดไป
บางคนเข้ามาในชีวิตเพื่อสอนให้เราเข้าใจความรัก ความเสียใจ และการเติบโต ไม่ใช่เพื่ออยู่กับเราจนแก่เฒ่าเขาอาจเดินจากไปโดยไม่หันกลับมาเลยสักครั้งแต่สิ่งที่เขาทิ้งไว้ในใจเราจะไม่เคยจางหาย มันจะกลายเป็นร่องรอยที่อยู่กับเราไปตลอดชีวิต
5. ครั้งสุดท้ายไม่เคยมีสัญญาณเตือน
มันมาโดยไม่บอกล่วงหน้าไม่มีเสียงนับถอยหลังไม่มีใครบอกเราว่านี่คือครั้งสุดท้ายที่เราจะได้พูด ได้หัวเราะ หรือได้กอดกัน เพราะแบบนั้นเราจึงควรใช้ทุกวินาทีให้เต็มที่ตั้งแต่ตอนนี้ก่อนที่คำว่าสายไปจะกลายเป็นคำที่เจ็บที่สุดในชีวิตเรา
6. เขาอาจจากไปตั้งแต่วันที่ยังยืนอยู่ตรงหน้า
บางทีครั้งสุดท้ายไม่ได้เกิดขึ้นในวันที่เขาเดินจากไปจริงๆ
แต่มันเกิดขึ้นตั้งแต่วันที่ใจของเขาไม่อยู่ตรงนี้แล้ววันที่เขายังอยู่แต่ไม่มองตา วันที่เรายังรักแต่ไม่ได้รับความรักกลับมานั่นแหละคือวันที่ทุกอย่างได้จบลงแล้ว เพียงแต่เรายังไม่ยอมรับความจริงนั้นเท่านั้นเอง
7. คำที่ไม่ได้พูดคือสิ่งที่หลอกหลอนที่สุด
เมื่อเขาไม่อยู่แล้ว เราจะย้อนกลับมาโทษตัวเองที่ไม่ได้บอกความรู้สึกทั้งหมดออกไป เราจะเสียใจที่ไม่ได้บอกรัก ไม่ได้ขอโทษ ไม่ได้ขอบคุณ ทั้งที่มีโอกาส เพราะเราคิดว่ายังมีเวลา พอรู้ตัวอีกที เวลานั้นก็หายไปตลอดกาล และไม่มีวันได้พูดมันออกมาอีกแล้ว
8. คนที่จากไปยังอยู่ในใจเราเสมอ
แม้ตัวเขาจะไม่อยู่ตรงนี้อีกต่อไปแต่ทุกความทรงจำที่เราเคย
มีร่วมกันจะยังคงอยู่ในใจเราเหมือนเดิม มันจะไม่มีวันจางหายไปไหนเลย และแม้เราจะเดินหน้าต่อไปได้ แต่ส่วนหนึ่งของเราก็ยังคงอยู่ตรงที่เขาเคยยืนอยู่เสมอ
9. เรื่องเล็กๆกลายเป็นสิ่งที่คิดถึงที่สุด
เสียงหัวเราะในห้องเดิม กลิ่นน้ำหอมที่ติดอยู่บนเสื้อคำพูดเล่นๆ ที่เคยเถียงกันอย่างขำๆ สิ่งเล็กๆ ที่เราเคยไม่เห็นค่า
จะกลายเป็นสิ่งที่เราคิดถึงมากที่สุดในวันที่ไม่มีอีกแล้ว
และไม่มีอะไรบนโลกนี้มาแทนที่ความรู้สึกแบบนั้นได้เลย
10. เวลาไม่เคยพอสำหรับคนที่เรารัก
เรามักคิดว่าเรายังมีเวลาอีกมาก จึงไม่ได้พูดความในใจ
จึงไม่ได้กอดให้แน่น จึงไม่ได้ใช้เวลาร่วมกันให้เต็มที่แต่ความจริงคือเวลาเดินเร็วกว่าที่เราคิด และเมื่อมันหมดลงเราก็ทำได้เพียงถามตัวเองซ้ำๆ ว่าทำไมถึงไม่ทำตั้งแต่ยังมีโอกาสอยู่
11. การจากลาไม่เคยถามว่าเราพร้อมหรือยัง
มันเกิดขึ้นโดยไม่สนใจว่าใจเราจะไหวหรือไม่ มันพาคนที่เรายังอยากเห็นหน้าออกจากชีวิต ทิ้งให้เรายืนอยู่ท่ามกลางความเงียบและความว่างเปล่าที่เจ็บปวด เราทำได้เพียงเรียนรู้ที่จะยืนให้ไหวแม้ไม่มีเขาอีกต่อไปและยอมรับความจริงที่ไม่มีใครหนีพ้นได้
12. ขอบคุณแม้ในวันที่ต้องร้องไห้
แม้เรื่องราวจะจบลง แต่มันก็ยังคงมีค่าที่เราได้พบกันเพราะการได้รู้จักกันครั้งนั้นทำให้เราได้รัก ได้เรียนรู้ ได้เจ็บและได้เติบโต ต่อให้ต้องแลกมาด้วยน้ำตาเราก็ยังรู้สึกขอบคุณเสมอที่ครั้งหนึ่งเราเคยเดินร่วมทางกันมา
13. ถ้าวันนี้คือวันสุดท้ายอย่าปล่อยให้พรุ่งนี้มาถึง
โดยยังไม่ได้พูดพูดทุกอย่างที่อยู่ในใจกอดให้แน่นที่สุดบอก
ให้เขารู้ว่ารัก ก่อนที่เวลาจะพรากโอกาสนั้นไปตลอดกาล
อย่าปล่อยให้คำว่ารู้งี้กลายเป็นเงาที่ตามหลอกเราตลอดชีวิต เพราะไม่มีใครรู้เลยว่าวันนี้อาจเป็นโอกาสสุดท้ายแล้วหรือไม่
14. สิ่งที่เขาทิ้งไว้มีค่ากว่าตัวเขาเอง
เขาอาจไม่อยู่แล้ว แต่สิ่งที่เขาเปลี่ยนในตัวเรา ความรัก
ความคิด ความกล้าหรือแม้แต่บาดแผลที่ยังเจ็บมันจะยังคงอยู่และกลายเป็นส่วนหนึ่งของเราไปตลอดชีวิต และไม่มีวันหายไปไหนแม้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม
15. ไม่มีใครบอกได้ว่าวันนี้คือครั้งสุดท้าย
เพราะแบบนั้น ทุกวินาทีที่ได้อยู่ด้วยกันจึงควรมีค่าที่สุด
อย่าปล่อยให้มันผ่านไปโดยที่เราไม่ใส่ใจ เพราะบางทีวันที่ดูเหมือนธรรมดาที่สุดอาจกลายเป็นวันที่เราคิดถึงมากที่สุดไปตลอดชีวิตโดยที่ไม่ทันได้รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ
16. การลาจากที่ทำให้เราเติบโต
แม้มันจะทำให้เราร้องไห้จนแทบหายใจไม่ออกแต่มันก็สอนให้เราเห็นคุณค่าของการได้พบมากกว่าที่เคย และมันทำให้เรารักให้ลึกซึ้งขึ้น เข้าใจความเปราะบางของชีวิตมากขึ้น และรู้ว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นมีค่าแม้จะต้องแลกมาด้วยน้ำตา
17. รักให้เหมือนจะไม่ได้เจอกันอีก
ถ้าเรารู้ว่านี่อาจเป็นครั้งสุดท้ายเราจะพูดดีขึ้นเราจะกอดแน่นขึ้น เราจะรักให้มากขึ้นโดยไม่เหลืออะไรค้างคาในใจ เพราะอย่างน้อยเราจะไม่ต้องร้องไห้กับสิ่งที่ไม่ได้ทำและเราจะภูมิใจที่ได้มอบหัวใจให้เต็มที่แล้วจริงๆ
18. ใช้ทุกการพบเจอให้มีค่าที่สุด
เพราะถ้าวันนั้นมาถึงจริงเราจะไม่ต้องพูดคำว่ารู้งี้อีกเลยเรา
จะได้ยิ้มทั้งน้ำตาแล้วพูดกับตัวเองว่า อย่างน้อยเราก็รักเขาเต็มหัวใจแล้วและได้ใช้เวลาทุกวินาทีอย่างดีที่สุดเท่าที่คน
คนหนึ่งจะทำได้
#ทฤษฎีการพบกันครั้งสุดท้าย
แนะนำให้อ่าน
https://s.shopee.co.th/3fuuJ1cQ8j
https://s.lazada.co.th/s.ZaUdPO?cc
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น