ความดื้อ กับ ความพยายามต่างกันยังไง?

.

เพิ่งอ่านบทความนึงมาครับของ Paul graham ว่าด้วยความต่างระหว่าง “ความพยายาม” (Persistence) กับ “ความดื้อรั้น” (Obstinacy) ฟังดูคล้ายกันนะ แต่จริงๆ แล้วต่างกันลึกมาก

.

เขาเริ่มจากตั้งคำถามน่าสนใจว่าจริงๆ ความพยายามกับความดื้อ มันแค่ต่างกันเพราะผลลัพธ์หรือเปล่า?

ถ้าสำเร็จ เราเรียก "พยายาม" แต่ถ้าล้มเหลว เราเรียก "ดื้อ"?

.

แต่พอเขาได้ไปคุยกับคนที่ "ดื้อแบบพัง" กับ "พยายามแบบสำเร็จ" มาหลายคน เขากลับพบว่า… พฤติกรรมมันต่างกันจริงๆ

.

ความดื้อคือ “ไม่ฟังอะไรทั้งนั้น”

คนดื้อจะไม่เปิดรับข้อมูลใหม่ ไม่ยอมเปลี่ยนวิธี 

ยกตัวอย่างว่าพอเราชี้ปัญหาให้ดู “ตาเขาจะเริ่มลอยๆ” แล้วตอบแบบเชื่อมั่นในลัทธิ

.

ความพยายาม: คือ “ฟังเพื่อปรับตลอดเวลา”

เขายกตัวอย่าง Collison brothers (ผู้ก่อตั้ง Stripe) ว่าเป็นคนที่โคตรฟังเลย

ถ้ามีรูรั่วในเรือ เขาอยากรู้ทันที ไม่ใช่แกล้งทำเป็นไม่เห็น

.

คนดื้อเหมือนเรือที่หันหัวไม่ได้

คนพยายามเหมือนเรือที่เปลี่ยนทิศได้ตลอด แต่เครื่องแรงมาก

.

โดยสิ่งที่ทำให้คนพยายามแบบคุณภาพสูงต่างจากคนดื้อคือ พวกเขามี 5 อย่างนี้:

Energy : มีพลังมาก ไม่หมดแรงง่าย

Imagination : คิดหาทางใหม่ๆ ตลอด

Resilience : เจอปัญหาแล้วไม่ถอดใจ

Judgement : รู้ว่าอะไรควรยอม อะไรควรยืนหยัด

Focus : มีเป้าหมายที่ชัดเจนพอจะมุ่งไปได้ ไม่ลอยแต่ก็ไม่แคบเกิน

.

ความพยายามที่แท้จริงไม่ใช่แค่ “ไม่ยอมแพ้”แต่คือ เดินหน้าต่อไปอย่างยืดหยุ่น ฉลาด และมีเป้าหมาย

.

เขายังเสริมอีกว่า ความดื้อทำให้เราติดกับ “ไอเดียแรกๆ” ซึ่งมักผิด

แต่ความพยายาม จะยอมให้เปลี่ยนวิธีได้แต่ไม่เปลี่ยนเป้าหมาย

.

จริงๆ แล้วความดื้อก็มีประโยชน์ในบางกรณี (เช่น โชคช่วย หรือกลบความลังเลของทีม) แต่ในเกมที่ยากและซับซ้อน มันใช้ไม่ได้

.

สรุป

คนดื้อ = เกาะความคิด / วิธีการ

คนพยายาม = เกาะเป้าหมาย

.

ใครกำลังพยายามในชีวิต ลองย้อนดูว่าเรา “ยืดหยุ่น” หรือ “ยึดติด” เพราะคนที่ประสบความสำเร็จแบบยั่งยืน มักไม่ใช่คนที่ยืนหยัดแบบดื้อ แต่คือคนที่ เปลี่ยนแผนได้โดยไม่เปลี่ยนใจและเป้าหมายของตนเอง

.

อ้างอิง

https://www.paulgraham.com/persistence.html

====================================

#CareerVisa