ถ้าเราได้ทำงานกับคนที่ “เป๊ะมากๆ”มันไม่ใช่เรื่องง่าย…แต่ก็ไม่ใช่เรื่องไร้ค่า

คนเป๊ะ

มักมาพร้อมมาตรฐานสูง

รายละเอียดเยอะ

ความคาดหวังชัด

และไม่ค่อยปล่อยผ่านอะไรที่ต่ำกว่าที่เขาตั้งใจไว้

ซึ่งในวันที่เรายังไม่ชิน

มันอาจทำให้รู้สึกกดดัน

รู้สึกว่าถูกจับผิด

หรือเหนื่อยใจกว่าการทำงานปกติหลายเท่า

แต่ในอีกมุมหนึ่ง

คนแบบนี้คือ “ครูเงียบๆ”

ที่สอนเราด้วยการกระทำมากกว่าคำพูด

เขาบังคับให้เราคิดเป็นระบบ

รอบคอบขึ้น

รับผิดชอบมากขึ้น

และเลิกทำงานแบบพอผ่านไปวันๆ

แน่นอน…

ไม่ใช่ทุกคนเป๊ะจะใจดี

และไม่ใช่ทุกคนที่ทนแรงกดดันได้

ถ้าเป๊ะจนล้ำเส้น

ดูถูก

ไม่เคารพศักดิ์ศรีคนอื่น

ตรงนั้นไม่ใช่มาตรฐาน

แต่มันคือปัญหาทัศนคติ

การทำงานกับคนเป๊ะ

จึงไม่ใช่เรื่องของ “อดทนอย่างเดียว”

แต่คือการเรียนรู้ว่า

เราจะพัฒนาตัวเองแค่ไหน

โดยไม่ต้องทำลายใจตัวเอง

เลือกเก็บสิ่งที่ดีจากเขา

ความละเอียด

ความมีวินัย

ความจริงจังกับงาน

แล้ววางสิ่งที่ไม่จำเป็นลง

อย่างคำพูดที่บั่นทอน

หรือความคาดหวังที่เกินมนุษย์

สุดท้ายแล้ว

การเจอคนเป๊ะมากๆ

อาจไม่ใช่โชค

แต่ก็ไม่ใช่เคราะห์

มันคือบททดสอบว่า

เราจะ “โตขึ้น” ได้

โดยไม่ “แข็งกระด้าง” ไปพร้อมกันไหม

เพราะงานที่ดี

ไม่ควรแลกด้วยสุขภาพใจ

และความเป๊ะ

ไม่ควรสำคัญกว่าความเป็นคน

#ทำงานให้เป๊ะโดยไม่พังใจ

#มาตรฐานกับมนุษยธรรม

#การทำงานร่วมกับคนยาก

#เติบโตอย่างมีสติ

#ไม่สมบูรณ์แบบแต่มีคุณค่า